sábado, 31 de julio de 2010

O Pozo de Arán.


Tres son as Illas Aran, ubicadas na desembocadura da bahía de Galway, Irlanda. De maior a menor tamaño, os seus nomes son Inishmore, Inishmaan e Inisheer.

 Contan as lendas gaélicas que nunha de estas illas, existía un pozo máxico de auga rica en  propiedades sanadoras e obradoiras, curativas e milagrosas... As xentes da época acudían ata alí na búsqueda dunha solución para os seus males ou simplemente para pedir desexos imposibles...

O músico galego Carlos Nuñez adicóulle unha canción ó pozo que se atópa nunha destas tres illas... "El Pozo de Aran" onde narra a emocionante historia do amor dunha nai polo seu fillo cego, que consume o último cartucho de espranza para que o pequeno poida recupera-la vista. 

Unha noite escura, a muller soña co pozo máxico. A nai tomou aquel soño coma unha premonición e decide levar ó pequeno rapaz a visitar as Illas Aran...

jueves, 29 de julio de 2010

AS PORTAS DO ATLÁNTICO

miércoles, 28 de julio de 2010

AS FRAGAS DO EUME


Conta unha antiga lenda galega que cando Deus creou os tres ríos (Eume, Landro e Masma) que nacen na serra de O Xistral, prometéulles un home por ano a aquel dos tres que fora capaz de chegar primeiro ó mar. Traizoado polos outros dous que o deixaron durmindo, o río Eume tivo que cruzar lares e montes para ganarlles. É por iso o Eume converteuse nun río salvaxe e agrestre, escondido entre a frondosidade do bosque. E antes da aparición dos embalses no seu cauce, tamén se levaba con el a un home por ano...

 As fragas do Eume é un ecosistema único no continente europeo. O río Eume ten unha lonxitude de 84 kilómetros e nas súas veiras, medra a maior e máis rica extensión de árbores autóctonas da terra.

O bosque atlántico, chamado así debido á proximidade có mar e a grande profundidade das ribeiras do río, foi convertido en Parque Natural o 30 de xullo do ano 1997. Despois de ser explotado pola súa riqueza e fertilidade, tempo atrás.

Agora, por sorte para nós, as Fragas do Eume son un espazo protexido pero que pódese visitar cando un queira. Camiñar polos seus sendeiros, envolvéndonos co verdor da flora e desfrutar da natureza no seu estado máis puro.

Declarado Lugar de Importancia Comunitaria”. O Parque é un dos mellores bosques termófilos (organismos vivos que poden soportar condicións extremas de temperaturas moi altas) . Na actualidade é propiedade da Deputación Provincial da Coruña.

Ó longo de cinco concellos, Cabanas, A Capela, Monfero, Pontedeume e As Pontes de García Rodríguez; exténdense as máis de 9126 hectáreas de macizos forestáis. Nas terras que están máis preto do río medran os bosques de ribeira de chopos e ameneiros que ocultan tesouros como os felgos ou o musgo, especies en perigo de extinción. Raros narcisos e bosques de carballos (a árbore máis característica da Fraga).

O longo das fragas tamén se atopan vestixos da vida humana como cruceiros, pontes, ermidas e os Mosteiros medieváis de Caveiro (ano 934) e Monfero (ano 1134)

A fauna deste máxico lugar é tamén moi abundante e variada. Podemos atopar dende curuxas, mouchos e falcóns, pasando por armiños, corzos, raposos, xabaríns e cervos. Ata gatos monteses, lobos e a presenza na zona do temido oso pardo...

Entre os invertebrados destacan entre outros, os caracóis, a caramecha de río, o escarabello dourado, e a vacaloura tamén coñecida como “o escornabois”.
 
E se nos adentramos nas frías e cristalinas augas do río, atoparémonos có mexilón de río, o reo ou a troita que posúen nestas augas o seu mellor hábitat...

Dos homes depende agora coidar este tesouro da Nai Natureza para que as nosas xeracións venideiras poidan tamén desfrutar das nosas Fragas do Eume.

MILLADOIRO "Gallaecia Fulget"

Tributo a ROSALIA DE CASTRO "Negra Sombra"


Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa. 

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa. 

Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora. 

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.

lunes, 26 de julio de 2010

Luar na lubre - Roi xordo

O Castelo de Moeche


Onte foi día de paseo co meu mozo e a miña rapaza e ¿ a que non adiviñades onde estivemos? Pois si, nun fermoso castelo dos moitos que temos preto da nosa terriña máxica. Visitamos o castelo de Moeche.  Ademáis... como dicilo... Eu teño unha fixación especial por estes lugares; dende ben pequena atráenme dabondo os castelos, mosteiros e demáis vestixios de todo o que teña que ver coa historia e a época medieval : )


Este castelo, data do século XIV e pertenceu a familia dos Andrade, señores feudales por aqueles tempos do medievo. Na actualidade a fortificación foi reconstruída e pertence á  Casa de Alba e a su vez éstes teñeno cedido ó concello de Moeche.

A torre da homenaxe ten unha altura de dezaoito metros e foi construída cunha planta cuadrada. O foso que rodea tódala construcción realmente é impresionante ao ollalo dende arriba.


Esta fortaleza de pedra, foi a testemuña da Primeira revolta Irmandiña capitaneada polo fidalgo Roi Xordo que ía na busca do señor feudal Don Nuño Freire de Andrade que fuxiu co seu séquito ó castelo que posuía na vila de Pontedeume pra poñerse a salvo dos tres mil sublevados que loitaban na contra da súa tiranía. Por aquel entón unha parte da fortaleza foi  derruída sen piedade, corría o ano 1431...