miércoles, 18 de diciembre de 2013

A Doncela do Castro


Conta unha antiga lenda galega, que unha dama misteriosa e feiticeira, unha fermosa fada capaz de adoptala forma de calquera animal, habitaba nas torres, nos castelos e nos castros abandoados da nosa terra. Din que era unha boa muller e todos cantos tiñan a sorte de vela, obtían un consello ou unha ensinanza. A doncela encantada axudaba aos camiñantes e as persoas que tiveran dúbidas, medos ou mágoas sobre a vida que lles atormentaba.

Algunhas xentes, sabedoras do seu don, dexesaban tanto toparse coa dama que forzaban o encontro con ela levando agasallos e ricos manxares ao seu lar, invocando así a súa presenza. Pero á doncela non lle gustaban aquelas cousas e só aparecía cando sabía de alguén que verdairamente non pasaba por un bo momento, persoas humildes, aflixidas por algunha perda ou desgraza que lles tocara vivir. Sempre vestía cunha larga túnica branca e cando se amosaba ante alguén decíalle: 

- ¡Non collas medo, son a Dama do Castro!   

A doncela dos castros era a protectora e vixiante dos máis pequenos, os nenos e as nenas indefensos ante os perigos. Preto dunha fiestra, da ribeira do río ou a carón dun pozo, alí estaba ela para que non lles pasara nada malo.  A súa misión era arredalos de calquera lugar onde os pequenos correran algún risco.